Melbourne love

Mijn eerste week in Australie is achter de rug en ik wil al naar Melbourne verhuizen (dat belooft). Wat een fantastische, relaxte maar toch bruisende stad!  Het stratenpatroon is ideaal voor geboren verlorenlopers als mijn eigen ikzelve: schaakbord. Handig dus, maar een beetje clean. Om dat te compenseren zitten er overal verborgen smalle straatjes en gallerijtjes, met het ene gezellige cafetje, restaurantje en orginele winkeltje achter het andere. De inwoners zijn hier duidelijk van de Etsy-generatie: orginele creaties met veel kleurtjes en handwerk, allemaal unieke stukken. En in de buitenwijken als  Carlton en Brunswick loopt het vol met jong, pas afgestudeerd volk, creatief en eigenzinnig. Het doet me allemaal zeer sterk aan Berlijn denken, eigenlijk.

Toch blijft het exotisch he, we zijn tenslotte in Australie. De bomen hebben vruchten die op verlengsnoeren lijken, het zonnetje schijnt en ik huppel door de straten. Mijn couchsurf-vriendjes waren zoals al gezegd supersympathiek, wat niet echt kan gezegd worden van het Amerikaanse meisje dat daar op het moment ook verbleef: een very loud American, die constant op luide toon verkondigt wat haar niet aanstaat. I hate Nokia phones! I hate trams! I hate Melbourne!  Ze houdt van grote shopping malls en steriele steden, eet geen voedsel dat ze niet kent, bekeek me met onverholen dedain toen ik  mijn voorliefde voor postkaarten en reisdagboeken ter sprake bracht, en wil 24/4 online zijn (‘because knowledge is power’). Mijn complete tegenpool dus. Toen ze in de bank de bediende zowat bedreigd had omdat er iets aan haar visakaart mankeerde, had ik het wel gehad en heb ik nieuwe vriendjes gemaakt 🙂

De Melbourniaanse (?) couchsurfers organiseren regelmatig avondjes uit en zo kwam het dat ik opeens ergens bij iemand thuis met een tiental mensen een pilletje slikte. Ik verschoot er zelf ook van, maar voor ik iedereen Willys en Marietten-gewijs ‘DRUUUGS!!!’ hoor roepen, het betrof een volledig natuurlijk pilletje, jawel! Het zorgt ervoor dat uw smaakpapillen in de war raken, zodat alles wat zuur is, zeer zoet smaakt. Dat was veruit de vreemdste maaltijd die ik ooit heb verorberd: limoenen en citroenen, en crackers met azijn en mosterd. En echt zoet dus, he! Bizar, echt.

Melbourne staat bekend als de stad met 4 seizoenen in 1 dag, en ze deed deze week haar reputatie alle eer aan. Woensdag smolten mijn teenslippers zowat vast aan het asfalt, zo heet was het. 40 graden! Mark (een kerel die ik op reis in Turkije ontmoet heb en die in Melbourne woont) nam me dan ook mee naar St Kilda, het bekendste strand in de stad. De hordes kwallen moet je er blijkbaar bijnemen, en mijn zwemsessie bleef dan ook beperkt tot een beetje rondspetsen en terwijl paniekerig rondkijken of er geen kwal kwam aanzwabberen. De dag nadien was het 20 graden en regende het de hele dag. Maar als voorbeeld van hoe het weer hier kan omslaan.

Het heeft geen zin om alles op te sommen wat ik hier allemaal uitspook, maar ik amuseer mij. Melbourne heeft geen honderden bezienswaardigheden, maar het is vooral de sfeer die ik hier zo apprecieer. Zo heb ik mijn hele zaterdagnamiddag doorgebracht met van het ene terrasje naar het andere te flaneren, koffietjes te drinken, te verbranden (gat!!! in de ozonlaag!!) en te people watchen. Za-lig. Verder heb ik met nog wat vrienden en ex-vriendjes afgesproken die ik hier heb (maar 1 van die laatste soort), heb ik voor de eerste keer sushi gegeten,  werd ik talloze keren bijna overreden omdat ik steevast naar links kijk bij het oversteken, gingen Mark en ik 2 keer naar de film, en ben ik zelfs uitgenodigd op de bbq ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van Eddies moeder. Dat zal ook wel de enige keer zijn dat ik de familie van een lief pas ontmoet als we al 2,5 jaar uiteen zijn. Superjoviale familie trouwens!

En nu is het maandag en zit ik in Sydney! De lowcostmaatschappijen zwaaien hier de plak en dus kon ik een vlucht uit Melbourne bemachtigen voor amper 50 euro. En zeggen dat ik van plan was om de bus te nemen, die er 12 uur over doet en niet noemenswaardig goedkoper is. Maatschappij van dienst was Tiger Airways, die me wist te overhalen met de onovertroffen slogan ‘For the best purrtection’. Haha, hilarisch. Ik logeer hier bij couchsurfer Pablo, die een geweldig appartement betrekt met uitzicht over de Darling Harbour. Het is hier 26 graden en ik heb mij vanmiddag een half uur staan begapen aan de vogelbekdieren in het Sydney Aquarium. Mij hoort ge niet klagen hoor!