Het is intussen al een maand geleden dat ik hier nog iets op postte, maar zoals reeds op Facebook gemeld ben ik veel te druk bezig met mijn fortuin op te doen. De voorbije weken heb ik enkele dagen in de prachtige Whitsunday Island doorgebracht, zeilend op een boot zonder Ieren! Daarna doorgereisd naar Townsville, een nogal triestige betonnen stad (wel de grootste stad in tropisch Australie) die de gateway vormt naar Magnetic Island. Magnetic Island wordt wel eens de Koala Capital of Australia genoemd, dus werd er daar gekoalaknuffeld dat het een lieve lust was. Het eiland zit bomvol exotische beesten als rainbow lorrikeets, vogeltjes die eruitzien alsof ze gephotoshopt zijn, zo’n felle kleurtjs hebben ze, rock wallabies, koala’s overal in de bomen langs de wandelpaden,… De vele afgelegen baaitjes en moeilijk toegankelijke strandjes maken het een echt paradijs…als er natuurlijk geen cycloon in de weg loopt, that is.

Want jawel, cycloon Olga besloot wat roet in het eten te strooien en enkele weken in North Queensland te kamperen, waardoor de Duitse meisjes en ik, die een soort Meccano-autootje gehuurd hadden voor de dag, bijna met automobiel en al de oceaan in waaiden. Op wandeling in de bush werden we constant overvallen door tropische stormen, en de ferry naar het vasteland werd anderhalve dag gecancelled. Yihaa, een echte cycloon mannekes! Toen we van het eiland af konden nam ik afscheid van mijn Duitse maatjes en ging de reis verder naar Cairns. Ik dacht dus dat dat een grote stad zou zijn, maar eerlijk is eerlijk: wat een toeristisch gehucht! De haven in Cairns werd pas gesticht in 1876 en het duurde tot in 1936 voor het echt een stad werd waar mensen woonden, dus misschien is het niet zo raar, maar er valt daar dus echt nietsmendal te doen he. Saaaaai! Helaas was dat net de plek waar ik gepland had om Australia Day (hier een belangrijke feestdag, waarop het hele land in vlaggen gehuld gaat en bbqt op het strand) door te brengen. Kijk, en dag waarop bars om 21u sluiten, noem ik geen feestdag he. Op het nieuws waren constant beelden te zien van feestende en zonnebadende zotte Australiers, hun gezicht geschminkt in de nationale kleuren en met bikini’s, handdoeken, hoeden, flipflops,met de Australische vlag erop. Kreet van de dag: Aussie Aussie Aussie! Oi oi oi!  😀  Maar ja, in North Queensland is het momenteel regenseizoen, dus werden hier alle bbqs noodgedwongen afgelast, net als het grote geplande vuurwerk 🙂 Wihoow. Gelukkig kon ik de avond doorbrengen met John, die ik op de boot in de Whitsundays had leren kennen. Owja Cairns ligt ook dichter bij Papua Nieuw-Guinea dan bij Sydney. Dat vond ik wel een indrukwekkend weetje 🙂

Aangezien de regen toch met bakken uit de hemel bleef vallen en het er niet naar uitzag dat dat snel ging veranderen, boekten we een dagje raften op de Tully River, naart schijnt een van de beste raftlocaties in Australie en Nieuw-Zeeland. (Tully is ook de natste ‘stad’ van heel Australie) Heeeel plezant en spannend! De twee dagen nadien bracht ik door in de Atherton Tablelands, een heuvelachtig plateau want meer landinwaarts, met zeer Schotse landschappen. Niet dat ik ooit in Schotland ben geweeest, maar ik kan me voorstellen dat het er zo moet uitzien: nat, groen, en heuvelachtig. Behalve dat er in Schotland waarschijnlijk geen slangen en vogelbekdieren rondlopen. Want jawel! Ik heb een vogelbekdier gespot, zomaar in de rivier! Wat een bizarre beesten zijn dat toch he, en nog vrij zeldzaam ook, ik was helemaal jumpy achteraf. Een platypus!!!  Een zoogdier dat eieren legt, kijk, dat kom je niet elke dag tegen he. Ze komen zelfs enkel ten oosten van de Australische dividing range voor, dus het was zowat  mijn laatste kans om er een te spotten (tenzij ik nog naar Tasmanie ga, waar Lien er een gezien heeft).  De twee dagen in Yungaburra (1000inw) brachten we door met mountainbiken (in de regen), kanoen (in de regen), in het regenwoud wandelen en een zeldzame boomkangoeroe spotten (in de regen, aaah die vreselijke bloedzuigers!!), in watervallen ronddartelen, en onszelf met klei beschilderen, Aboriginalstijl! Ik denk dat ik wel even genoeg regen heb gezien nu. Serieus, op een gegeven moment was het precies of we in een waterval aan het rondfietsen waren. Nu is het hier wel het hele jaar door, dag en nacht ongeveer 30 graden, dus kon dat niet geweldig veel kwaad. In de pletsende regen mountainbiken in bikini, het heeft ook iets he!

Die cycloon bleef daar maar rondhangen en ik zat al 7 weken aan de Australische oostkust. Changement de decor dus! Met enkele uurtjes vertraging vloog ik zondag naar Perth, zo’n kleine 3500 kilometer. Dat is de afstand van Brussel naar Moskou, give or take a few kilometres. Geeft je wel een idee van hoe gigantisch groot dit land is he! Vijf uur vliegen en nog steeds in hetzelfde land zijn… Perth is een van de meest afgelegen steden ter wereld. De dichtstbijzijnde noemenswaardige stad is Adelaide, zo’n 2100 kilometer verderop. Het is ook de hoofdstad van Western Australia, de grootste staat van het land. Om jullie een idee te geven van de grootte en leegte van Western Australia: het is 2,5 MILJOEN vierkante kilometers groot (ter referentie: Belgie is 30 528 vierkante km groot), en er wonen iets meer dan 2 miljoen mensen (85% daarvan in de zuidwesterse hoek van de staat).  Niet echt een plek om te verdwalen dus.
Perth is een mooie en zeer leefbare stad, een aangename mix tussen Melbourne en Sydney vind ik.  Het naburige Fremantle lijkt zelfs een beetje Italiaans, met (voor Australie) veel oude gebouwen en kerkjes, en overal cafeetjes! Perth is ook de zonnigste stad van Australie, dus heb de voorbije dagen al heel mooi weer gehad. Volgens de weerman op tv gisteren zou het vandaag ‘maar’  28 graden worden. Niet zo slecht dus 🙂

Als mensen met in Belgie vroegen waar ik in Australie naartoe zou gaan, zei ik altijd dat ik zeker naar de westkust zou gaan, en ik ben zo content dat ik hier ben! Eergisteren heb ik overal in de hostels en in reisbureaus briefjes opgehangen, op zoek naar reisgenoten voor een roadtripje. En kijk, morgen vertrekken Bruce (Aus), Roos (Ndl) en Annette (UK) in onze goudkleurige Hyundai naar Exmouth! Bruce is van Melbourne maar woonde de voorbije 2 jaar in een soortement hippiecommune in Spanje en heeft speciale ideeen over ‘het systeem’ en is bezeten van de Maya’s en hun kalender. Stof genoeg dus voor interessante gesprekken/discussies langs de stoffige wegen. De tent is gekocht, proviand is ingeslagen voor enkele dagen (ziet dat we in panne vallen!), we hebben een kaart en de auto zit goed vol.  15 februari zijn we terug in Perth, tzal tot dan zijn!

Voor wie zich moeilijk kan voorstellen waar ik de voorbije 2 maanden zoal gezeten heb, en waar de reis de komende 11 dagen heen gaat, dit geweldig gepimpt kaartje! Ik zit nu dus in Perth, links onderaan. (op het kaartje klikken om het groter te zien!)