Ik weet dat een paar uur niet representatief kunnen zijn voor New York, maar hoe awesome is het hier al niet??

3u na onze landing in JFK kregen we onze eerste glimps van bovengronds New York te zien (metro: check!), en dat was toevallig zonnig en warm SoHo. We huppelden bijna naar ons hotel,langs cafeetjes met binnentuintjes en met de geur van pizza in onze neus, tegen elkaar te roepen van whaa alles ziet er hier zo…New Yorks uit!! Iets luchtigers aangetrokken en vertrokken voor een wandeling naar de ferryterminal, waar we planden om de zonsondergang boven Manhatten vanop de Staten Island ferry te zien.

Dat was buiten de storm gerekend die ons ter hoogte van het 9/11 memorial overviel. Waaien, maar waaien! De hoge gebouwen werken waarschijnlijk als windtunnels want het stof (en de plastieken zakskes) waaide in zichtbare stromen op ooghoogte door de straten. Quote kerel op de hoek “Aw man. New York is bad enough without the wind!”


Niet getreurd, we hadden onze regenjas bij en we hebben toch ons kwartiertje zon al gehad 🙂 De ferry was niet echt een optie meer met de regen, wind en een beetje een zieke papa, en aangezien ons lijf ook al op 3u ’s nachts stond gingen we, terug in SoHo, voor burrito’s en enchillada’s mole poblano in een gezellig Mexicaans restaurantje. Met een ananas-Jarritos erbij, jaja! Nu ik die foto’s zo zie, lijkt het een beetje of we in een cabardouche zitten te eten, blame the neon light 🙂


Impressions so far:

– Het 9/11 memorial is indrukwekkend en best somber. Het kan aan het weer gelegen hebben, maar dat water dat zich in dat zwarte gat stort heeft zoiets…dementor-achtigs. Wel kippenvel om daar arm in arm naar al die namen op de randen te kijken en terug te denken aan die beelden in 2001… Ik zat toen in het 4e middelbaar en de beelden van uit de ramen springende mensen staan voor eeuwig op m’n netvlies gebrand.

– SoHo doet me nog het meest denken aan hoe je je een Parijse wijk zou voorstellen als je er nog nooit geweest was: met kunstgalerijtjes en enorm veel gezellige restaurantjes waar de terrassen volzitten en de flarden New Yorks gekwetter je toewaaien, ook al is het helemaal niet warm (meer).
– ❤️ het contrast tussen de oudere brownstone gebouwen (met die typerende trappen aan de gevels) en de blinkende skyscrapers. Denk daar de alomtegenwoordige gele taxi’s bij, een paar NYPD-auto’s et voila: New Yorkser kan bijna niet!

– ik wil hier letterlijk bij elk eettentje stoppen en alles bestellen wat op het menu staat. Op een paar uur tijd passeerden we restaurantjes uit meer landen dan ik wist dat er bestonden. Zelfs het simpele hole-in-the-wall frituurtje om de hoek verkoopt geen gewone frieten, maar exotisch gekruide variaties zoals handgesneden ‘sumac fries’. Mm! De karretjes met pretzels en hotdogs staan op ongeveer elke straathoek en zullen er ook nog wel eens moeten aan geloven.

– voorlopig is New York veel opener dan ik gedacht had. Ik verwachtte me aan smalle, donkere straten, langs beide kanten ingesloten door strenge wolkenkrabbers. Maar de straten die we al zagen waren open, lichte en breed, vol groene parkjes.

– veel gebouwen hebben een soort watertoren op het dak staan, ook recente zoals ons hotel. Wat is daar het verhaal achter?

– ik werd redelijk hard in mijn gezicht uitgelachen toen ik naief vroeg of de winkels in de buurt op zondag open zijn. “Is there anywhere in the world that shops are closed on Sunday?” Ze wilden bijna niet geloven dat dat op veel plaatsen in België het geval was. Small town girl in the Big Apple-gevoel: check!