Er gaat een 40 Dagen Bloggen challenge rond in blogland. Een beetje ambitieus voor mij, maar het geeft wel goesting! En toevallig weet ik net het onderwerp, want zondag deden we eindelijk nog eens van daguitstap. De voorbije wintermaanden waren rustig, ik bracht veel weekends thuis door in Gent, had niet die gebruikelijke drang om er constant op uit te trekken. Vind ik op zich niet erg hoor, beetje minder fomo in mijn leven mag wel. Maar dus.

Bestemming van de dag – in het gezelschap van mijn papa, broer en schoonzus: Villa Cavrois, een monumentale jaren ’30-villa in Croix (tussen Rijsel en Roubaix).  Eerlijk gezegd: ik had er nog nooit van gehoord, het was Alexis die dat ergens had zien passeren. Maar ik vond het zo hard de moeite dat ik het graag met jullie deel!

Als pubers zakten onze ouders regelmatig met ons af naar Rijsel voor een dagje, wegens maar 45 minuten rijden van bij ons. Mijn mama kent die stad en omgeving op haar duimpje, ik vond het dus al bizar dat we nooit naar Villa Cavrois geweest waren. Al snel begreep ik waarom: de villa werd pas in 2001 opgekocht door de overheid en in 2015, na een zeer lange en dure restauratie, opengesteld voor het publiek.

MAAR WAT IS DIE VILLA NU EIGENLIJK MENS, KOM EENS TO THE POINT!

Inderdaad.

Villa Cavrois was het huis van een textielindustrieel, in 1929 gebouwd in modernistische stijl. Absoluut een must see voor iedereen die van ver of dichtbij geïnteresseerd is in (binnenhuis)architectuur. Ik ken zelf niet veel van architectuur en ga meestal liever lekkere adresjes opzoeken dan specifieke gebouwen, maar hier rondlopen vond ik écht de moeite waard.

Villa Cavrois met de familie

We hadden hoerechance met het weer: ijskoud maar zonovergoten. Waarom dat iets uitmaakt als je toch een gebouw gaat bezoeken, begrijp je wel bij het zien van enkele foto’s. Die gigantische ramen laten het licht binnen op een manier waardoor je je zelf al textielbaron waant. Oh, om daar met een goed boek in dat centraal salon te zitten, lekker warm achter glas in de zon! Iemand zou daar een goeie cent mee kunnen verdienen, pluchen armchairs verhuren om in te zitten lezen, beetje zoals strandstoelen aan zee. (Kijk eens aan, blogpost en businessmodel in één!)

De vertrekken (ja, ‘kamers’ kan je dat niet noemen) zijn elk ingericht in een unieke stijl en toch past alles bij elkaar. Er zijn vloeren in Zweeds groen of oker gevlamd marmer, de muren zijn bekleed met exotische houtsoorten of geverfd in typische kleuren uit die tijd. Over elk radiatorelement, elke lamp, elke trede is nagedacht. (Ik heb daar allemaal geen foto’s van helaas; ter plaatse wil ik liever niet teveel met foto’s bezig zijn en achteraf heb ik dan spijt dat ik niet zo’n blogpost kan maken met van die prachtige detailfoto’s.)

Villa Cavrois inkom

In de vleugel voor de kinderen (stel je voor! je eigen vleugel!) zijn de kleurtjes vrolijker en is één kamer bewaard in de staat waarin het huis zich in 2001 bevond. Plunderaars konden er 15 jaar lang hun gang gaan en het is eigenlijk niet te geloven dat ze het allemaal zo mooi konden restaureren.

Voor meer info over de betrokken architecten enzo verwijs ik jullie door naar de site van Villa Cavrois. Dat is hier geen architectuurblog hé.

Maar het meest indrukwekkende vond ik toch de buitenkant van het gebouw. De gele bakstenen en zwarte voegen die zo mooi afsteken tegen de staalblauwe lucht, de garages die lijken te zweven boven een betegelde vijver, de ruime terrassen die uitkijken over de tuinen,… schoon man. En dan moet je weten dat ik eigenlijk meer iemand ben van de frullekes en tierlantijntjes, wat gebouwen betreft.

IMG_7192

 

IMG_0310  IMG_0302

Praktisch

  • Waar: 60 Avenue du Président John Fitzgerald Kennedy, 59170 Croix (Frankrijk)
    Ongeveer 45 minuten rijden uit Gent. Er is ook een tramhalte op 10 minuten wandelen.
  • Wanneer: elke dag (behalve maandag) van 10u tot 18u.
  • Duur: trek voor je bezoek zeker anderhalf à 2 uur uit. Wij liepen er zelfs 2,5u rond maar hebben dan ook alle hoekjes en kantjes aan een uitgebreid onderzoek onderworpen.
  • Entree: €8. De eerste zondag van de maand mag je gratis binnen!

Na je bezoek

Tegen dat we klaar waren met de Villa, was het lunchtijd. We maakten er een winterpicknick met champagne van (want waarom ook niet, danku papa!) in het vlakbijgelegen Parc Mallet-Stevens, vernoemd naar de architect van de Villa Cavrois. De constructies die her en der in het park verspreid liggen, maken er méér dan zomaar een parkje van!

De rest van de dag kan je spenderen in Rijsel, Roubaix, of -zoals wij deden- in de buurt van Ieper. We bezochten de Tyne Cot begraafplaats, bij ons vorig bezoek aan Ieper was het er niet van gekomen. Zo indrukwekkend alweer. Het vroor de stenen uit de grond en je mag je niet voorstellen dat je in die temperaturen en met ongeschikte kledij ergens in een modderige loopgraaf op de volgende mortierinslag ligt te wachten. Yikes.

Om in schoonheid te eindigen wilden we een koffietje gaan drinken bij Kaffie in Ieper, een tip van Kelly. Dat bleek jammer genoeg gesloten op zondag dus belandden we bij Mimi’s, waar ik dankzij het kitscherige interieur mijn fix aan frullekes en tierlantijntjes alsnog kreeg.

Na die eeuwig durende, donkere januarimaand was het echt zalig om een hele dag met de zon op ons smoelekes te lopen. Ook al was het -2°. Zon is het beste medicijn!