1 juni, dat wil zeggen dat we terug zijn van weggeweest.

Oeganda wapenschild

Ben ik een beetje verliefd geworden op Afrika? Eten ze er alle dagen maniok? Waren de gorilla’s het geld waard? Heb ik ei zo na een weeshuiskindje meegenomen naar België?
Ja, ja, ja en heel erg ja.

Behalve dat maniok er cassava heet en (vooral gefrituurd) verrassend lekker blijkt, en dat ik op tijd besefte dat weesjes smokkelen misschien niet zo’n geweldig idee is. Maar kijk eens naar die totjes!

rina mpora family home tehuis oeganda

tehuis oeganda vrijwilligerswerk wezen

Andere veelgestelde vragen:
Ben ik bruin? Zijn we vaak lastiggevallen? Zijn we opgegeten door leeuwen?
Nee, nee en (obviously) nee.

Even toelichten!

Nee, veel gebronsder dan voorheen zijn we niet.
Nochtans heeft Oeganda een zalig klimaat: het hele jaar door 23°. Time to get our tan on, zou je denken, maar wij reisden tijdens het regenseizoen (maart t.e.m. mei) en dus was het dikwijls bewolkt. Wat trouwens totaal niet stoorde. De jungle is ook niet de meest geschikte omgeving om te liggen zonnebaden. Uiteraard zijn we erin geslaagd wel te verbranden op onze allerlaatste dag, tijdens het raften op de Nijl (trouwens een dikke aanrader!). Supertof om dan 12u op een vliegtuig te gaan zitten, geplet tussen leden van het Oegandese boksteam die uitgerekend die dag ook naar Brussel vliegen. Ahum 🙂

Nee, we hebben zo goed als geen hassle gehad.
Op een schaal van nul tot Marokko, neigt Oeganda op hassle-vlak eerder naar de nul. Zo goed als alle Oegandezen die ons pad kruisten waren extreem vriendelijk en behulpzaam. Koopwaar genoeg, van geitenbrochetten tot ritjes op een gammele moto, maar vriendelijk bedanken volstond. Met nog een mopje erachteraan maakten we ons helemaal populair.

Nee, we zijn niet opgepeuzeld door leeuwen.
Al circuleerde die theorie wel bij mijn collega’s. Blijkbaar is het verdacht dat ik meer dan 2 weken niet online ben. Maar behalve in Kampala hebben we noch wi, noch fi van dichtbij gezien. Echt rouwig was ik daar niet om, ik schrok er zelf van hoeveel kalmer ik was zonder de constante lokroep van mijn smartphone.
Wel grappig trouwens om te zien dat iederéén in Oeganda met een gsm rondloopt. Dan lopen daar een paar vrouwen met manden vol fruit op hun hoofd pittoresk te wezen langs de kant van de weg, en dan zie je plots dat ze druk aan het Facebooken zijn.

Oeganda vrouw met mand op het hoofd

Oeganda man op markt met gsm

De komende weken mag je hier observaties, verhalen en reistips over Oeganda verwachten.
Oh, en een give-away voor mensen die graag met naald en draad bezig zijn.
So stay tuned 🙂

Oeganda vrouw in het veld