Op die 2,5 weken Oeganda hebben we redelijk wat kilometers afgelegd. Dat cruisen hotsebotsen ging gepaard met het luidkeels ten berde brengen van diverse The Lion King klassiekers, dat spreekt voor zich. Wat wil je ook met zo’n landschappen:
Maar dat terzijde!
In veel dorpen passeerden we het lokale trade center, bv. Kasubi Trade Center, of Kasese Trade Center.
Wat ik mij bij die naam ‘Trade Center’ voorstelde:
Hoe het er in werkelijkheid uitzag:
Marktjes dus, jeej!
Kraampjes met souvenirs zal je hier doorgaans niet vinden, wel groenten, fruit, soms ook vlees/vis en tweedehandskledij en eetkraampjes (waarover later meer). Sommige markten zijn overdekt en bestaan uit een wirwar van steegjes, kraampjes en riooltjes, andere markten lijken nog het meest op een tentenkamp voor vluchtelingen. Ze zijn hectisch, ze zijn dikwijls wat vuil, ze zijn heerlijk Afrikaans. Behalve in Kampala waren wij zelfs overal de enige muzungu-pottenkijkers.
Echte lokale markten dus, en kochten we er -op wat bananen na- niet echt iets. Zo’n kilo verse vis in de jeep kan wel eens een onwelriekende affaire worden.
Het enige waar ik niet kon aan weerstaan, waren de stoffenkramen. Ik zeg ‘kraam’ maar in veel dorpen was dat gewoon op de grond te doen: een stapel lappen stof met een big momma ernaast.
Die kleurrijke Afrikaanse stoffen zijn een lust voor het oog en veel vrouwen dragen prachtige jurken en draagdoeken die daaruit gemaakt zijn. Al zijn de meeste jonge vrouwen, zeker in de steden, westers gekleed. Voor ons als bezoekers is dat jammer, maar je kan het hen natuurlijk niet kwalijk nemen. In Nederland lopen ze ook niet meer op klompen rond.
Op verschillende van die marktjes kocht ik dus een lap stof. (Daar kwam wat onderhandelen bij te pas, maar niets vergeleken met de veldslagen die je in bepaalde landen moet leveren om iets aan een realistische prijs te kunnen kopen.)
Voor de liefhebbers van snit en naad geef ik via deze blog 3 stukken stof weg. Mijn eerste give-away, kijk eens aan!
Up for grabs are the following:
1. Mijn eerste stofje, gekocht bij een vrolijke mevrouw op de hectische Nakaseromarkt in Kampala.
2. Gekocht op de markt in Kihihi, met wat hulp van een naburige marktkramer die tolkte tussen de stoffenmadam en mezelf.
3. Deze blauwe stof komt uit Hoima
Winnen? Het enige wat je moet doen is in de comments laten weten welke stof je graag krijgt, en iets waarover je graag op deze blog zou lezen. Ik laat dan een onschuldige hand 3 namen uitpikken. Extra voorwaarde: je moet er zelf kunnen omkomen in Gent. Op 15 juni sluit ik af.
Laat maar komen, Grietje!
juni 3, 2015 op 9:12 am
zalig om je reisverslag te lezen, maar stoffen zijn aan mij niet echt besteed vrees ik. Ik heb twee linkerhanden
juni 3, 2015 op 10:20 am
Leuke blog! Dat middelste stofje zou Thomas nog wel staan denk ik. Ik wil op deze blog nog wel wat lezen over leuke daguitstappen nét over de grens of in de Ardennen. Niezoverweg dus. Of Scandinavië. There is always that.
juni 3, 2015 op 12:59 pm
Ik kan maar niet kiezen tussen stof 2 en 3!
Uiteraard wil ik alles weten over je reis in Oeganda en ik zou graag ook meer restauranttips (bij voorkeur in het Gentse) willen lezen op je blog. Vergeet niet na te genieten van je reis!