Ik zou een hele maand in m’n eigen wijk kunnen blijven, elke dag ergens anders eten en toch nog niet overal geweest zijn. Ik overdrijf misschien een beetje, maar om maar te zeggen dat het Patershol toch serieus wat te bieden heeft, food & drinks-wise. Voer voor een toekomstige blogpost!

In Oudburg, aan de grens van het Patershol, liggen de meeste van mijn vaste stops. Simon Says voor koffie, Patiron voor een stuk quiche, Il Cortile voor de heerlijkste pasta, de zalig zonnige binnentuin van het Huis van Alijn, en sinds kort natuurlijk restoBAR Charlie, met hun zalige gerechtjes en toffe sfeer.

Aan de andere kant van de kronkelige kasseistenen wijk ligt café Folklore, met z’n volle 30 jaar even oud als ik ben, en een instituut in de wijk, nay, gans Gent!


Café Folklore is één van die cafés waar je nog een pintje kan drinken omringd door sappig Gents.
Jacky of zijn vrouw Marina tappen je dan een frisse Jupiler, Stella òf De Koninck, want aan een brouwer is het café niet gebonden.
Waar je naast de oude jukebox kan verbroederen met stamgasten van alle leeftijden, dikwijls kleurrijke figuren die soms megalomane verhalen vertellen en soms vuile moppen. Of gewoon over de miserie of successen van de dag.

Waar je met oude buren en nieuwbakken vrienden kan drinken tot iedereen elkaar zingend in de armen valt naast de flipperkast. Van “Daar in dat kleine café aan de Steenstraat…”

Waar je weet dat Jacky een taxi zal bellen als je niet meer op je benen kan staan bij sluitingstijd. (Niet dat ik die taxi nodig heb natuurlijk. Zolang ik de straat veilig over geraak, lig ik binnen de minuut in bed te knorren.)

Waar je op tijd en stond één van Jacky’s befaamde betogen moet onderbreken om verse pinten te bestellen, want als ik iets geleerd heb in de jaren dat ik hier woon, is het dat Jacky alles weet, zeker over Gent! Snij om het even welk onderwerp aan, en Jacky zal u van zijn ongezouten mening voorzien.
Zo hebben we onze cafébazen graag.

Om half 1 gaan de luiken naar beneden bij deze erkende en gediplomeerde drankslijter. En dat terwijl het officiële sluitingsuur 1u is : dat zegt het handgeschreven briefje aan de deur. Maar voor elk jaar café Folklore draait Jacky de klok één minuut vooruit. Tot er plots dertig jaar voorbij zijn en de klok al om half één het uur aanwijst. Dan wordt iedereen kordaat het café uitgeveegd, met een Gents carnavallied nog nawalsend in het hoofd en met een half uur voorsprong op de nacht.

In Café Folklore mag je gewoon je boterhammetjes opeten: picnic toegelaten! Maar evengoed smeert Marina in het weekend een sandwich mee uufflakke. En tijdens het weekend staan er kroakemandels op de toog, gebakken en gezouten erwten naar het authentieke recept van Antoinette, ook al een Gentse legende.
Maar de meeste mensen komen hier voor hun glazen boterham, van ’s morgens zeer vroeg al. Om 8u ’s morgens zie ik vanuit mijn slaapkamerraam Jackie zijn terras klaarzetten. De grote parasol die ik als landmerk gebruik om mensen uit te leggen waar ik woon, gaat open. De stoelen op hun plaats. Nog voor ik naar het werk vertrek druppelt het clientèle binnen.

Want in café Folklore is altijd volk. ’s Ochtends, als ik naar het werk vertrek. ’s Middags, als ik op straat mijn fiets in de auto probeer te proppen. Dan steken de cafégangers graag een handje toe. En ’s avonds, als de laatste tram gepasseerd is, ik eigenlijk probeer te slapen en het slaapkamerraam open moet om de zomerlucht binnen te laten. Dan waait het Gents geroezemoes mee binnen.

En iedereen weet: Gents geroezemoes is het beste soort.

(Café Folklore: Lange Steenstraat 69. Open van donderdag t.e.m. zondag, op weekdagen tot 20u en tot 1u in het weekend.)