Tijd voor een nieuwe update, zou ik zo zeggen! De voorbije week was…zalig. Te beginnen met het einde, namelijk oudejaar in Sydney. We waren totaal niet van plan om terug naar Sydney te gaan, omdat dat gelijk een stap achteruit was (we proberen nl naar Brisbane te geraken tegen de 9de). Maar iedereen in een straal van 400km en meer rond Sydney ging erheen…en we begonnen te vrezen dat we misschien toch iets zouden missen…dus uit Newcastle de trein naar Sydney genomen (rit van 3 uurtjes) en ons bij Stefanie en Wouter vervoegd, die al om half 11 s ochtends een plekje op de trappen van he Opera House gereserveerd hadden. Dan moesten we ons natuurlijk nog 10 uur zien bezig te houden, voornamelijk met people watching (2 miljoen mensen liepen daar rond!) De sfeer was er wel super eigenlijk, en on 9u kregen we een zoethoudertje in de vorm van het familievuurwerk dat op zich al vrij spectaculair was. Maar om middernacht was Sydney helemaal te klein natuurlijk: het symbool op de Harbour Brigde lichtte op, het aftellen van 10 begon zonder dat ik het doorhad, en plots was het 2010 en stonden wij met 25 graden naar het vuurwerk te kijken in Sydney! Bizar eigenlijk, je ziet dat elk jaar op het middagnieuws en dan ben je daar plots en is het allemaal even indrukwekkend als je gehoopt had. Fantastisch, echt waar.
Voor de rest zijn we er de voorbije dagen in geslaagd 1000km op de teller van onze van te krijgen, en maar 400 km van Sydney verwijderd te zijn. Een prestatie, te wijten aan onze landinwaartse tripjes naar oa de Blue Mountains en de Hunter Valley. Die eerste streek is beroemd om zijn prachtige vergezichten maar zoals gezegd viel het weer een beetje tegen en zijn we daarom maar de grotten ingedoken (jenolan Caves, een aanrader!) De weg daarnaartoe was meteen mijn eerste rij-ervaring met de van en ik overdrijf niet als ik zeg dat Hugo ternauwernood aan een hartaanval ontsnapt is. Kijk ja, die van is breed en ik zit aan de verkeerde kant en het was supermistig en de baan was een supersmal en bochtig weggetje naar omhoog. Maar die ravijn links van ons zal wel niet aan zijn gemoedsrust toegedragen hebben 🙂 Hey, IK was trots op mezelf (you know, for not killing us all) maar Hugo moest toch even bekomen 🙂 De grotten zeld waren onbeschrijfelijk, waar zijn die geologen als ge ze nodig hebt, en het was ook de eerste keer dat een gids me als antwoord op een vraag zei dat ik dat beter op wikipedia zou opzoeken 🙂
Het tripje naar de Hunter Valley was er een voor de wijnproeverij. Een halve dag hadden we geboekt, en dat was wel meer dan genoeg, tja het uitspuwen van die wijn, dat vind ik altijd zo zonde he! Prachtige vergezichten daar ook, en in onze van gekampeerd op een of andere parking-toch net iets minder dan onze overnachting in Woy Woy, waar we ons 10 meter van het strand sliepen en zowaar mooi weer hadden! Het was een beetje een chic kustdorpje en de mensen hielden hun klein mannen opvallend dicht bij zich toen ze onze pothead-van opmerkten. De zon brandt hier door de wolken heen en 2 uurtjes strand waren genoeg om ons -nochtans goed ingesmeerde- lijf te verbranden. Hugo slaagt er zelfs in om in de grotten te verbranden, waar 200 meter steen hem van de zon scheiden, dat is op zijn minst indrukwekkend te noemen!
We moeten hier altijd zo lachen om de plaatsnamen. Zo zijn we oa al Woy Woy gepasseerd, Mooney Mooney, het Booti Booti National Park, Kurri Kurri, enzoverder. Of die Aboriginals stotteraars waren, who knows, maar ik heb zo’n donkerbruin vermoeden 🙂 Intussen zitten we in het vrij normaal klinkende Port Macquarie, en slapen we op de kamer met Stefanie en Wouter. Straks hebben we onze eerste surfles en ik zie het volledig zitten.
Het roadtrippen verloopt prima, al gaan we toch eens een dagje moeten doorrijden om op tijd in Brisbane te raken. De wegen zijn fantastisch aangelegd, er bestaan hier initiatieven die gratis koffie uitdelen aan vermoeide chauffeurs, de papegaaien en pelikanen vliegen rond onze oren (we hebben zelfs een papegaai aangereden! Ale hij heeft ons aangevlogen, maar toch!), de balans dode kangoeroes- levende kangoeroes langs de weg staat momenteel op een trieste 3-1, en elke dag wordt het landschap exotischer. Dat belooft he!
Ok, er staat hier een ferme rij internetfanaten achter mij te schuiven dus ik ga eens plaats maken, twas een snel overzichtje maar details kunnen altijd aangevraagd worden 🙂
januari 2, 2010 op 1:55 am
De geologen zitten jammer genoeg thuis 🙁
januari 2, 2010 op 5:11 am
Ha, dan kan jij me misschien vertellen hoe dat zit met die ‘helictites’. Want dat groeit alle kanten op, totaal tegen de zwaartekracht in! Like so: http://media.photobucket.com/image/helictites/gclemente/Vacation/Helictites3.jpg
Zot!
januari 2, 2010 op 10:47 am
we blijven met vreugde – en een beetje frustraties – lezen!
januari 2, 2010 op 12:58 pm
dat met die dubbele namen doen ze in Indonesië ook. Daar duidt dat op een meervoud. Wat het in Australië betekent, weet ik niet.
januari 2, 2010 op 1:16 pm
Ge wilt nen uitleg? Ge krijgt nen uitleg! Hou je vast!
Eigenlijk is het gewoon hetzelfde principe als bij de vorming van stalactieten: kalk dat wordt afgezet in een druppel water. Doordat de zwaartekracht die druppel meestal naar beneden trekt, groeien stalactieten dus ook naar beneden toe…
Maar er bestaat ook zoiets als capillaire krachten (zeg maar de aantrekkingskracht tussen het water en de kalksteendeeltjes), waardoor het water door kleine holtes in de kalksteen van een ‘natte plaats’ naar een ‘droge plaats’ kan stromen. Denk maar aan een spons die spontaan water absorbeert… Die krachten kunnen soms de zwaartekracht overwinnen, waardoor de helictieten naar boven en opzij kunnen groeien. Quod erat demonstrandum!
Voor overige geologische rariteiten, ge weet me te vinden 😉
januari 3, 2010 op 7:22 am
Ha kijk, dat is tenminste nen uitleg he. Want die gids scheen er niet echt veel van te weten, ik denk dat zijn taak voornamelijk was van ons ervan te weerhouden ergens in een spelonk te kruipen. Merciiii! ik zal een koalaatje voor u meesmokkelen als het lukt :p of een boemerang!
januari 4, 2010 op 1:14 am
Zolang ge maar een stukske Australië meebrengt voor mij ben ik al heel tevreden 🙂