Veelzijdig Oman

In april trok ik met twee toffe collega’s naar Oman. ’t is nekeer iets anders niewaar!
Dat was niet mijn idee, maar ik vond het wel een topplan. Net omdat het niet aan mijn brein ontsproten was, moest ik toch eventjes gaan opzoeken waar Oman eigenlijk exact lag. Hier dus:

Aan het hoekje van het Arabisch schiereiland ligt Oman warm te wezen. En dat zouden we geweten hebben, want Oman eind april blijkt ~~een beetje~~ pokkeheet. Lees: gemiddeld 32° met uitschieters tot 42° tijdens ons bezoek. Om een beeld te schetsen: ik heb de laatste dag mijn voeten verbrand op de 2 meter van mijn ligstoel naar het zwembad. Dus mijn eerste advies aan wie dit leest: probeer tussen november en begin april te gaan, zeker als je een beetje wil profiteren van de zotte wandelmogelijkheden die Oman biedt!
Ik moet er bij zeggen dat de Omani ons wel een beetje uitlachten telkens we ergens puffend toekwamen. “Warm? Kom anders in augustus nog eens terug!” Zo ziet ge maar dat alles relatief is.

Het lijkt misschien een land dat wat ongelukkig gelegen ligt, politiek gezien. Dat is ook zo: Oman zou zeker meer kijklustigen trekken als het niet omringd was door vrouwonvriendelijke of ronduit gevaarlijke landen. Oman zelf staat te boek als een veilig en stabiel land in een onstabiele regio. Dan nog was Oman een sprong in het onbekende. Maar op reis met twee mensen wiens job het is om reisprogramma’s, uit te werken, dat betekende dat ik mij vooral mocht laten leiden, 6 dagen aan een stuk.

Zoals je aan bovenstaande foto’s al zien is Oman een enorm divers land: woestijn, zee, groene oases, bergen, dorpjes en een grotere stad…allemaal present in het bovenste stukje van het land alleen al. Een mooie lus vanuit Muscat brengt je al een heel eind!

Een echte sultan

Oman is -naast Brunei- ook één van de twee enige overgebleven sultanaten ter wereld. Een sultan! Als dat je niet in Aladdin-sferen brengt, weet ik het ook niet.
Sultan Qaboos is sinds 1970 aan de macht, een jaar waarin Oman exact 1 school telde, en over welgeteld 5 kilometer geasfalteerde wegen beschikte. Dat kan je je toch niet voorstellen! Sinds die tijd is enorm veel werk verzet en momenteel moet Oman niet onderdoen voor de andere landen in de regio. Uniek is wel dat Oman altijd heeft proberen vasthouden aan de Omaanse tradities en culturen, en er dus op vlak van architectuur heel anders uitziet dan de buurstaten van de Verenigde Arabische Emiraten. Hoofdstad Muscat bijvoorbeeld is een aaneenschakeling van pittoreske witte gebouwen. Je wandelt er niet tussen de wolkenkrabbers zoals in Dubai.

Een paar hoogtepunten

Slapen onder de blote hemel in de Wahiba-woestijn. Onze bedjes stonden nochtans klaar in mooi ingerichte hutjes, maar op onze vraag verhuisden ze die naar buiten. Het bleef ook ’s nachts lekker warm en de kans om onder zo’n prachtige sterrenhemel te slapen laat ik niet liggen! In de stilte van de woestijn viel me op hoeveel lawaai vliegtuigen maken die nochtans op zeer grote hoogte overvliegen. Extra speciaal: rond 5u werd ik even wakker en zag ik in de schemering een paar wilde kamelen rond het kamp trekken. Surreëel!

Door een gat in de rotsen naar een onderwatergrot zwemmen in Wadi Shab. Ik bedoel: kijk dan toch!

De wandeling door de wadi (een rivierdal dat dikwijls droog staat in de zomer) was ook serieus de moeite waard:

Tip voor de wadi’s: heel veel Omani en expats maken van een wadibezoek een daguitstapje.
Populair zijn o.a. Wadi Bani Khalid, Wadi Shab, Wadi Tibi en Wadi Arbeieen. Als je heel vroeg of tegen valavond gaat, heb je meer kans op een alleen-op-de-wereld ervaring in je kloof. Enige nadeel: als de zon niet meer op het water schijnt, mis je de prachtige turquoise kleur van het water. Als je een eigen 4×4 hebt kan je natuurlijk de meer verborgen plekjes ook bereiken. Doordat je grote delen van het land niet met een gewone auto kan bereiken heeft Oman nog een groot ondekkingsreizigersgehalte. Ideaal voor trektochten en wildkamperen (heel populair onder Omani!).

Nog voor het ontbijt in een oase wandelen. Eén van mijn favoriete plekjes in Oman: onze guesthouse in Misfat Al Abriyeen. Dat dorp ligt op een berghelling pittoresk te wezen, met z’n oude huizen, wirwar van steegjes en de prachtige groene oase aan de rand ervan. Wakker worden bij zonsopgang en even door de ontwakende oase wandelen terwijl het nog (betrekkelijk) fris is…hmm. En het ontbijt nadien mocht er ook zijn: huisgemaakte dadelstroop, dahl (gekruid linzenstoofpotje, alomtegenwoordig in Oman), sterke Omani koffie met kardemom,…