Leuven, dag 1. Fragment uit mijn notitieboekje:

“Ik ben hier een uur en ben al minstens 5 keer omvergereden door fietsende kamikazestudenten. De winkeltjes zijn leeg, maar de terrasjes van de cafés – met namen als “Den Brosser” of “De Rector” zitten bomvol. Elk restaurant belooft variërende percentages van studentenkortingen, en aan de deurbellen hangen lijstjes in morsecode.
This must be Leuven.”

Ik was om 16u toegekomen in Leuven met een kaartje vol kruisjes en adresjes in m’n achterzak.  Het plan was om in de korte namiddag die ik nog had een bepaald stadsdeel van Leuven te gaan verkennen.
So I put on my walking shoes, om na een kwartier te beseffen dat de afstanden op mijn kaart eigenlijk niet zo groot waren , en dat mijn geplande route ongeveer een half uur in beslag zou nemen.
Geen erg, dan blijft er meer tijd voor een koffietje. Fragmentje vanuit de Noir Koffiebar.

 

“Eerlijk: ik vind het zalig om hier alleen te zijn. Zonder gêne bij 4 koffiebarretjes door het raam loeren, bij het 5e binnengaan en weer buiten (niet overtuigd) en dan pas in het 6e etablissement effectief iets bestellen. 5 minuten treuzelen over de perfécte zitplek, en mij dan tòch nog een keer verzetten. Dan uitgebreid het aanwezige clientèle bekijken, een beetje lezen of schrijven en nippen van mijn belachelijk straf koffietje. Want uiterààrd heb ik iets besteld puur omdat het een leuke naam had, it’s what I do. Mijn koffie draagt de naam Obama en bestaat uit 2 shots espresso met een beetje chocoladesaus erdoor gemengd (ondetecteerbaar voor mijn smaakpapillen). Talk about dark…  Met de energie (en hartkloppingen) die ik hier aan overhou ga ik mij straks nogal kunnen smijten in het donderdagse nachtleven!”

Ik zat er dan ook goed, aan een houten gemeenschappelijke tafel gesandwicht tussen twee blokkende studenten. Anno 2016 gebeurt dat blijkbaar met laptop, waarop de slides staan en videofragmentjes van de les.
Of ook: Leuven: de stad waar iedereen boven de 23 zich oud voelt.

De student rechtover mij moest eraan geloven: ik nam hem als startpunt van mijn Leuven-by-locals ketting.

Luciaan de Leuvenste student geeft me tips van locals


Tips van Luciaan (enthousiaste babbelaar en culinair onderlegd student, die Brugge overigens de mooiste stad van België vindt):

Rossi: Italiaanse slow food zonder franjes
Al Parma: de beste escalope milanese
Taste of Asia: Aziatisch allegaartje aan studentenprijzen
Bar Stan: buurtcafé/restaurant in het Nieuw Kwartier

Ook de barman van Noir vond dat ik subito presto moest maken dat ik in Bar Stan zat, en wie ben ik om daar tegenin te gaan.

“Dinner time! Ik ben al helemaal verliefd op Bar Stan, niet in het minst door de geweldige copywriting op de kaart.”

“-stan’ is een Indo-Europees achtervoegsel, afkomstig uit het Sanskriet.
Stan betekent {plaats van} en komt voor in veel geografische aanduidingen in Rusland, centraal- en west-Azie en zuid-Leuven.
BAR STAN. {Plaats van} BAR. […] Een publieke living met aanliggende stadstuin, […]
waar drank en spijs worden aangeboden. Uw partner in gezelligheid en creativiteit, een vriend voor het leven,
of gewoon uw nieuw stancafé.”    <3

“Merci voor de tip Luciaan (en Facebookvriendjes), ik zou er zelf niet over gestruikeld zijn (wegens een beetje uit het centrum). En hoe leuk mijn gestruikel soms is voor serendipiteiten allerhande; om een specifieke locatie op te sporen is het toch minder handig dat ik het oriëntatiegevoel heb van een cavia in een rad.”

‘Publieke living’ is echt de perfecte omschrijving, het is er zalig gemoedelijk, met munt-limoenwater (free of charge) en een originele kaart. Die avond o.a. op het menu: quiche met spruitjes en brie, tajine met pastinaak, knolselder, rode kool en bloemkool…. not your average caesar salade dus! Ik ging voor de groentenlasagne met butternutpompoen, spinazie, broccoli en feta en die was echt niet normaal lekker.

Naast mij zaten drie madammen aan hoge snelheid Spaans te praten (as Spanish people do). Ze woonden al 3 jaar in Leuven, goed genoeg voor mij om ze als locals te zien en hun favoriete adresjes te ontfutselen.

Spaanse Leuvenaars en hun local tipsTips van het Spaans-Leuvens gezelschap:

– De Wiering of Café Belge voor bieren in alle geuren en kleuren
– Rossi (weeral! daar moet iets van aan zijn)
– Bar del Sol

Bar del Sol zat op een gezellig klein pleintje maar helaas ook stampvol. Dus maar -intussen in het donker- langs het Begijnhof gewandeld richting Oude Markt; en daar over NapLap gestruikeld: een low-alcohol pop-upbar, tussen al die fakbars. Je verzint het niet. Een initiatief van oa de KUL, de stad Leuven en AB Inbev (!), en enkel in maart open. Dat moest ik toch even checken, al helemaal toen bleek dat er een stand up comedyshow aan de gang was. Goed gelachen, een lekkere cocktail op basis van Hoegaarden Radler gedronken (ik hoor de kenners al fulmineren), maar eerlijk is eerlijk: eens de show voorbij was konden de aanwezigen niet rap genoeg maken dat ze weg waren. Ik ben all for low-alcohol opties, maar een volledig daarop gericht café trekt volgens mij toch vooral seutjes aan (don’t shoot me!). De nogal lame slogan helpt ook niet echt: “Fill up on fun, not on alcohol!’. Hmm.

Ik denk dat meer alcoholvrije drankjes op de kaart zetten van gewone cafés een beter alternatief is. Zo kan iedereen lekker zijn eigen ding doen.

Nog een drankje in Café Lapaz (geen aanrader) later was ik eigenlijk klaar voor mijn bed. De Oude Markt was intussen omgetoverd van plein vol gezellig geroezemoes tot speeltuin voor zatte studenten. Ik voelde mij ooooooud toen ik de geur van schraal bier de rug toekeerde, maar hey, ik ben geen 3 keer 7 meer hé. Zelfs geen 4 keer meer, come to think of it.

Gelukkig vond ik in de keuken van het Cube Hostel (een artikel daarover komt eraan!) nog gewillig volk om een gat in de nacht te babbelen en thee te drinken (yep, hardcore). Ik zat op 90 kilometer van huis maar voelde me helemaal op vakantie. En zo hoort het!
Soon: deel 2 van mijn citytripje in Leuven!