29 december, 7u30 en aan wachten op onze vlucht naar Berlijn (wiehoew!). Het is nog maar de tweede keer dat ik oudejaar in het buitenland ga vieren (de eerste keer was 7 jaar geleden in Sydney) en ik heb er zin in! Ons 4-daags bezoekje aan vriendin Tine (die tijdelijk in Berlijn woont) is meteen het laatste tripje van 2016 én het eerste van 2017. Een goed begin van wat hopelijk weer een goed reisjaar wordt.
2016 was wel extreem, wat reizen betreft. Ik denk dat ik nog nooit zo vaak weggeweest ben. Mijn nieuwe job (bij KrisKras) heeft daar natuurlijk grotendeels mee te maken: niet alleen heb ik meer vakantie dan vroeger, maar probeer maar eens thuis te blijven als je dag in, dag uit bezig bent met reizen en zalige reisroutes ziet passeren!

Minder blij met mijn geglobetrot (dat is vanaf nu een woord) is mijn spaarvarken, dat zo goed als niet gespekt is geraakt dit jaar. Fair to say dat ik serieus boven mijn stand geleefd heb. Spijt heb ik daar niet van, want ik heb toch maar mooi weer een stukje van de wereld gezien. Elke trip was de moeite waard, van een paar dagen Rotterdam, Leuven of Hamburg tot 3 weken Vietnam; maar twee reizen staken er duidelijk bovenuit.

Toppers in 2016

De twee reizen die me het meest zullen bijblijven, zijn die naar New York en ons weekje kamperen in de Dolomieten.

New York was nog veel epischer dan ik me had voorgesteld, en om die stad te kunnen ontdekken met familie was iets om nooit te vergeten. Als ik eraan terugdenk zit ik gegarandeerd met een grote smile op mijn gezicht.

​
Over de week in de Dolomieten is nog niet geblogd, hoewel het er onwaarschijnlijk prachtig was. Ik was bijna vergeten hoe graag ik in de bergen rondhuppel. Aangenaam warm maar niet heet, frisse berglucht, groene alpenweiden, bergmeertjes en milkakoeien, alles een beetje trager doen (wat je van backpacken in Vietnam niet kan zeggen!)… Added bonus was de locatie van de bergen in kwestie. We zetten ons tentje op in Zuid-Tirol, een regio die misschien wat oubollig klinkt maar die de perfecte mix heeft van Oostenrijkse gemutlichkeit en Italiaanse keuken. Heerlijke pasta’s midden in de bergen, yes please!


Een hele week op dezelfde plek logeren was ook echt eens fijn. Ik ben van mezelf nogal rusteloos en onthaasten op de camping deed me echt deugd (zeker met zo’n zicht op de Seiser Alm!). Al moet ik erbij zeggen dat we ook een nacht in een berghut geslapen hebben tijdens onze tweedaagse wandeling 🙂 Het bloed gaat waar het niet kruipen kan, zeker? Absoluut voor herhaling vatbaar, zo’n meerdaagse tocht. Om de wandeling zelf, natuurlijk (toch een beetje mezelf overwonnen, onder lichte dwang van m’n sportief lief), maar ook om de berghut! Op een grote zolder slapen naast Italiaanse families en Duitse studentes, de geur van zweetsokken, ontbijten met zicht op de wolken, ’s avonds gezelschapsspelletjes spelen in een bommadecor met andere wandelaars,… ik hou wel van die kneuterigheid 🙂 Noem het hygge en het is ineens hip!


Ik besef dat ik oneer aandoe aan de andere geweldige bestemmingen in 2016. Hamburg was top en een aangename verrassing, Tel Aviv exotisch en spannend, Andalusië een beetje nat maar wie maalt daarom als je midden op de dag een dutje mag (moet!) doen?

Nu nog tijd maken om fotoalbums te maken, zo’n fysieke weerslag blijft toch een meerwaarde vind ik. Dat zal dan een taakje voor in 2017 zijn!

Ik wens iedereen een topjaar toe. Dat iedereen gezond mag blijven, dat er lekker eten op tafel komt, dat je een stukje van de wereld mag zien, dat je mag knuffelen en geknuffeld worden, dat er rust in je hoofd mag zijn. En een goed feestje vanavond! 🙂