Aan de Muide waar ik werk, zijn niet overdreven veel lunchopties. Tot een paar jaar geleden waren die op één hand te tellen. Er was De Rotan in Wondelgem voor traditionele dagschotels, de Sleepstraat voor Turks of voor een çava lunch bij Rood, en er was ’t Oud Postje voor sociaal verantwoord eten op fietsafstand. Niet dat we daar niet content van waren.
Maar de Muide moet ergens op een lijst beland zijn van nog-betaalbare-upcoming-wijken-in-het-Gentse, want de laatste jaren groeide het aanbod traag maar gestaag. En niet met kneuterige brasserieën maar met adresjes met een bovengemiddelde hipsterfactor.

Want ineens was daar Wunderbar aan de Muidebrug, voor hamburgers, wraps en net-iets-anders broodjes. En dan konden we ook bij Pain d’Olive, dicht bij het nieuw Justitiepaleis, onze centjes gaan opdoen. Sinds deze zomer kunnen we ook op DOK onze voetjes onder tafel steken, voor vegetarisch lunchen op het gazon.

Sinds begin juni is er een new kid in town, of liever: a new boat. Aan het Stapelplein (rechtover DOK, dus nog net binnen onze fiets-range) dobbert nu NOAH, bootbrasserie par excellence. Tijdens de openingsweek ging ik er met Evi lunchen: van kantoor naar Zuid-Frankrijk in 10 minuten.

Het begint al als je over de loopplank wandelt: het ‘I’m on a boat!!’-gevoel. (Ik weet niet hoe dat bij u zit, maar ik word altijd zeer blij van eten/drinken/films kijken/dansen op een boot, alle Titanic-viewings ten spijt.)
Eens aan dek blijkt dat ze daar een geweldig, zonovergoten terras hebben, met lange tafels die uitnodigen tot socializen met de disgenoten.
We gaan ‘de beneden’ eens inspecteren en ja…ik zal de foto’s voor zich laten spreken.
Ik was alleszins zwaar fan van de minibib, de retro-radio en het übergezellige salonnetje. Jep, als de zondvloed toeslaat wil ik gerust op deze ark aanmonsteren. (Mogelijks teleurstellend weetje: qua dierlijk gezelschap moet je je wel tevreden stellen met de hond des huizes).


Het zal niemand verbazen dat we een kwartier te laat terug op het werk toekwamen omdat we zo enthousiast bezig waren met alle fijne details te ontdekken (en er foto’s van te trekken, want tussen ons gezegd en gezwegen, die boot is pure instabait!).
Wie zichzelf écht niet losgescheurd krijgt: NOAH heeft ook gratis wifi, dus met een beetje chance kunnen we onze baas overtuigen van werken-op-locatie 🙂

En wat schaft de pot?

Toen wij er waren was er keuze tussen o.a. een Indisch gehakttaartje en andere quiches, een aantal rijkgevulde salades, en versgemaakte croques met originele vullingen. Ik ging voor de salade met Berloumi (lokaal alternatief voor haloumi, zoals ook geproefd op Food Farm Fiësta) en granaatappelpitten. Veel en lekker, en mooi gepresenteerd op gebloemde bordjes.
Evi koos een croque met gegrilde groenten, prosciutto, buffelmozzarella en kappertjes met verse salade en rucolanaise.
Leuk detail: je mag van het saladebuffet bijscheppen zoveel je maar wil.
Ik weet niet wie in de kombuis in de potten roert maar mocht dat nog niet duidelijk zijn: hier zien ze ons nog!

Praktisch:

NOAH is open op weekdagen van 11u tot 20u.
Van 11u tot 15u kan je er lunchen;
Tussen 16u en 20u is er apéro met soms een streepje live muziek, als ik het goed begrepen heb.
Je kan niet telefonisch reserveren voor de lunch: first come, first serve. (Maken dat je er dus sneller bent dan die rakkers van The Ref!)

PS: Wie af en toe in de Mosquito Coast vertoeft en zich afvroeg waar Renata naartoe was: die zit nu hier! Doe ze de groeten van ons als je er passeert 🙂